Ik maakte elders een bloemenbed winterklaar
en zag een beukenblad. Toen hoorde ik dat.
Je hebt de groeten van de rode beuk.
Ik keek op naar jonge beuken.
Verbaasd. Geraakt. Gezien.
Gisteren nog zat ik behaaglijk
tegen de oude rode beuk aan.
Zij stonden er kilometers vandaan.
Onder en boven de grond lichtten
netwerken op, zinderend van leven.
Spraken de beuken of ik?
Bracht ik de groeten mee of deden zij dat?
Ik wist het niet, raakte verward.
We hadden het beiden kunnen doen.
Misschien deden we dat.
We hadden het beiden kunnen doen.
Dat was heel wat.
Wij, bezielde spiegels in het grote levensweb.
november 2022
